Sadun TANJU Biyografisi

Sadun Tanju kimdir?

 

 

1924 yılında Samsun'un Çarşamba İlçesi’nde doğdu. Ortaöğrenimini Konya Lisesi’nde yaptı. Gazeteciliğe 1950’de Vatan gazetesinde başladı. Sekreter, muhabir, yazar olarak çalıştı. 1956’dan sonra Vatan ve Ulus gazetelerinde “Politika ve Ötesi” başlıklı günlük yazılarıyla sosyal ve siyasal eleştiriler yaptı. Kim dergisi ve demokrat İzmir gazetesinde siyasal yazıları yayınlandı. 1960-1963 yılları arasında basın ateşe muavini olarak Londra’da görev yaptı. İstanbul gazeteciler Cemiyeti’nin 1955’te Röportaj Dalı’nda İkincilik Ödülü, 1957’de Fıkra Dalı’nda Birincilik Ödülü’nü kazandı. 1977’de emekli oldu. Çalışmalarını serbest yazar olarak sürdürdü. 20 Ocak 2013 tarihinde İstanbul'da vefat etti. Cumhuriyet gazetesinde 'Olaylar ve Görüşler' ve 'Haftanın Raporu' başlıklarıyla fıkralar yazdı. Biyografik kitaplar kaleme aldı. ESERLERİ: Şiirleri: Bir Küçücük Dere Vardı (Çocuk şiirleri, 1962). Biyografileri: Miho Gibi Adam (Halikarnas Balıkçısı'nın hayatı, 1978), Hacı Ömer (1983), Yahya Kemal ve Halikarnas Balıkçısı (1983), Doludizgin (Ali Naci Karacan'ın hayatı, 1986), Sadıka Ana (Sadıka Sabancı'nın hayatı, 1987). Röportajları-incelemeleri: Daha Güzel Bir Dünya (1975), Kıbrıs: Şarkısız Halk (1975), Kutsal İnekler (1976), Macaristan Notları (1976), Tepedeki Dört Adam: Genel Seçim Sonuçları Işığı Altında 1969'dan 1981'e Türkiye'nin Siyasal ve sosyal Oluşması Üzerine Bir Araştırma (1978), Atatürk'ün Yanındakiler Karşısındakiler (1981), Asil Kan: Ümmet Olmaktan Ulus Olmaya Giden Dokuz Altın Yıl (1994), Gururla Yaşanan 70 Yol: Şark 1923-1993 1995). Hatıraları: Eski Dostlar (1996), Bazı Anılar (1998). ESER-AYRINTI Asil Kan Ümmet Olmaktan, Ulus Olmaya Giden Dokuz Altın Yıl Sadun Tanju Altın Kitaplar / Toplum ve İnsan Dizisi Sadun Tanju bu kitabında Cumhuriyetin kuruluş döneminde ne gibi güçlüklerin aşılarak bugünkü çağdaş hayatın hazırlandığını gençlere anlatmaya çalışıyor... Yazar, Mustafa Kemal'in 19 Mayıs 1919'da Samsun'a çıkışından başlayıp, Cumhuriyetin ilk beş yılında yaşanmış olayları da ele alarak, Atatürk'ün 1927 sonbaharında niçin özellikle gençlere seslenmek istediğini açıklıyor. Gençlere... Yani damarlarında özgürlüğün, bağımsızlığın, çağdaşlığın, ulusal onur'un ve uygarlığın asil kanını taşıyanlara...